Για τους κατοίκους της δεν υπήρχε αμφιβολία: η Μαγούλα ήταν το «πρώτο χωριό» του Θριασίου, μία «ωραία και καλή κοπέλα» γεμάτη λουλούδια. Οι καιροί άλλαξαν και μαζί τους άλλαξε και το παλιό χωριό. Η ιστορία του, όμως, παραμένει γραμμένη στους τοίχους των πετρόκτιστων σπιτιών του.

Το δεύτερο απαγορευτικό (ή lockdown) έβαλε στον πάγο πολλά σχέδια, υπάρχουν όμως δύο πράγματα που δεν θα σταματήσουν να μεγαλώνουν όσο καιρό κι αν μείνουμε μέσα: τα μαλλιά μας και τα δημητριακά που σπέρνουν οι γεωργοί. Και για τις μεν τρίχες οι περισσότεροι είμαστε στο έλεος του κατ’ οίκον αυτοσχεδιασμού, για τη σπορά όμως διαθέτουμε […]

Το Καλυμπάκι και ο Σαρανταπόταμος στάθηκαν ευλογία και κατάρα για τους Ελευσίνιους, που πάλεψαν με μάγια και βουνά από στάχτη να διώξουν τα νερά και τα κουνούπια από τα σπίτια τους.

Τι κοινό έχουν ένας διοπτροφόρος δικτάτορας, ένας βασιλιάς που ανεβοκατέβηκε στον θρόνο τρεις φορές και ένας κρυωμένος αεροπόρος;

Η γη της Ελευσίνας θρέφει ποιητές και οι άνθρωποί της μπορούν να περηφανεύονται ότι έχουν φάει ψωμί και αλάτι με τους σπουδαιότερους από αυτούς. Ο «ιερότατος και καθαυτό Ελευσίνιος» Αισχύλος υπερασπίστηκε την ιδιαίτερη πατρίδα του και ύμνησε τις παραδόσεις της στο ποιητικό του έργο. Δυόμισι χιλιετίες αργότερα ήταν η σειρά ενός άλλου ποιητή, του Άγγελου […]

Θα χρειαζόταν ένας Σωτήρης Κοντιζάς ή κάποιος Άκης Πετρετζίκης της πολιτικής για να συνδυάσει τα παράταιρα στοιχεία που στήριξαν το κίνημα Λεοναρδόπουλου-Γαργαλίδη το 1923. Η τελική συνταγή πάντως απέτυχε και το δημοτικό σχολείο της Ελευσίνας έγινε αίθουσα δικαστηρίου.

Η Δρ. Δέσποινα Τσιαφάκη, Αρχαιολόγος-Διευθύντρια Ερευνών στο Ερευνητικό Κέντρο «Αθηνά», παρουσίασε την ανακοίνωση με τίτλο «Pros-Eleusis: η μεταμόρφωση της Ελευσίνας σε Οικομουσείο» σε Επιστημονικό Συνέδριο του Δ.Π.Μ.Σ. της Πολυτεχνικής Σχολής του Α.Π.Θ. «Προστασία, Συντήρηση, Αποκατάσταση Μνημείων Πολιτισμού».

Με τον ερχομό του χριστιανισμού η Παναγία παρέλαβε από τη Δήμητρα την ευθύνη προστασίας των αγροτών του Θριάσιου Πεδίου. Στις 20 Νοεμβρίου, στο εκκλησάκι της Παναγίας Μεσοσπορίτισσας μέσα στον αρχαιολογικό χώρο της Ελευσίνας, θα αναβιώσει το έθιμο της ευλογίας του άρτου, μία μοναδική παράδοση που ελπίζουμε να αναγνωριστεί σύντομα ως στοιχείο της Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO.

Το εργατικό κίνημα της Ελευσίνας χρειάστηκε χρόνια για να συνέλθει από την απεργία του 1929. Όταν όμως επανεμφανίστηκε, την άνοιξη του 1936, κατάφερε να αντιμετωπίσει την πείνα, τους απεργοσπάστες, τον υπουργό Οικονομικών και τα κανόνια του πολεμικού ναυτικού.

Η Ελευσίνα κατέχει το ρεκόρ για την υψηλότερη θερμοκρασία που έχει καταγραφεί ποτέ στην Ευρώπη. Όταν το θερμόμετρο χτυπάει κόκκινο το νερό αποτελεί την ύψιστη πολυτέλεια και το ρωμαϊκό υδραγωγείο μαρτυρεί τις ακατάπαυστες προσπάθειες αυτοκρατόρων και ντόπιων να εξασφαλίσουν το νερό που χρειάζονται.

Όταν η Δήμητρα αναχώρησε για τελευταία φορά από την Ελευσίνα, εμπιστεύτηκε την πόλη και τους κατοίκους της σε έναν νέο άγιο, το εκκλησάκι του οποίου έγινε μία πολύτιμη κιβωτός που διαφυλάσσει τη μακραίωνη ιστορία αυτού του τόπου.

Η ελαιουργία «Ελαιουργική» ανήκει στη δεύτερη γενιά βιομηχανιών, που εγκαταστάθηκαν στην Ελευσίνα τη δεκαετία του 1950. Το μοναδικό της κτίριο σώζεται σε κακή κατάσταση αλλά παραμένει ένα συγκλονιστικό απομεινάρι της εποχής που η Ελευσίνα έκανε τα πρώτα γενναία βήματα προς την εκβιομηχάνιση.

Η παραλία της Ελευσίνας αποτελούσε κάποτε πόλο έλξης για ντόπιους και Αθηναίους, που απολάμβαναν τα καταγάλανα νερά, την πεντακάθαρη αμμουδιά και το φρέσκο πράσινο μπαρμπούνι.

Τα νέα που έφταναν στο υπουργείο Οικονομικών, τον Αύγουστο του 1903, δεν ήταν καθόλου ευχάριστα. Οι Ελευσίνιοι έβλεπαν ανύμποροι να καταστρέφεται ένας μοναδικός πνεύμονας πρασίνου και μία βασική πηγή εισοδήματος για τις οικογένειές τους.

Δεν γνωρίζουμε αν και πώς τίμησε η Ελευσίνα τον Αισχύλο κατά την αρχαιότητα. Με την επανασύσταση της κοινότητας όμως, το 1914, ξεκίνησαν συζητήσεις για την κατασκευή ανδριάντα.

Οι δεκαετίες του 1950 και του 1960, μέσα σε ένα πολιτικά και οικονομικά δύσκολο κλίμα, ήταν η δεύτερη χρυσή περίοδος για τη βιομηχανία της Ελευσίνας.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1880 η Λεψίνα ήταν μία ασήμαντη κωμόπολη στην άκρη του Θριάσιου Πεδίου. Η ίδρυση των βιομηχανιών έφερε πλούτο στον τόπο και διευκόλυνε την εγκατάσταση εύπορων αστών, οι οποίοι φυσικά επιθυμούσαν να μένουν σε επιβλητικές κατοικίες. Μέσα σε πενήντα χρόνια (1880-1930) οι γειτονιές γύρω από τον αρχαιολογικό χώρο γέμισαν με νεοκλασικά κτίρια για τη στέγαση των νέων κατοίκων της Ελευσίνας.

Πολλά χρόνια πριν από την άφιξη των πρώτων φουγάρων, η Ελευσίνα ζούσε από τα προϊόντα της γης. Ο τόπος ήταν σε γενικές γραμμές ξηρός και άνυδρος, τα πευκόφυτα βουνά που περικλείουν το Θριάσιο Πεδίο όμως έκρυβαν μεγάλο πλούτο. Γύρω από το ρετσίνι αναπτύχθηκε ένας ολόκληρος τρόπος ζωής που άνθισε και έσβησε μαζί με τα δάση της Ελευσίνας.

Το πρώτο τρένο έφτασε στην Ελευσίνα τον χειμώνα του 1885 και αποτέλεσε σημαντικότατο γεγονός για τη μικρή κοινότητα. Ο σταθμός έγινε αγαπημένος προορισμός για τους νέους της Λεψίνας, ενώ το καφενείο του σιδηροδρομικού σταθμού έφερε για πρώτη φορά στην Ελευσίνα το σουβλάκι και τη μπίρα «Φιξ».

Η αιματοχυσία κατά την πορεία της 5ης Μαρτίου 1929 προκάλεσε μεγάλη κρατική κινητοποίηση. Ενώ οι Ελευσίνιοι θρηνούσαν τον νεκρό εργάτη και διεκδικούσαν τα δικαιώματά τους από τους υπουργούς της κυβέρνησης Βενιζέλου, η Ελευσίνα κατακλύστηκε από ισχυρές δυνάμεις της χωροφυλακής…

Γύρω στις 7 το πρωί της 5ης Μαρτίου 1929, δύο μόλις ώρες μετά την έναρξη της απεργίας, μία ομάδα τριακοσίων περίπου εργατών υπό την ηγεσία του Νικόλα Χριστόπουλου (ενός 27χρονου πρώην χωροφύλακα από τον Πύργο Ηλείας)

Η ζωή των εργατών της Ελευσίνας στα τέλη της δεκαετίας του 1920 δεν ήταν εύκολη. Τα εργοστάσια της πόλης πρόσφεραν εργασία σε μεγάλο αριθμό κατοίκων

Η νύχτα της 2ας Νοεμβρίου 1909 ήταν προχωρημένη αλλά στο οινοπωλείο του Γ. Τσακίρη, στην Ελευσίνα, το γλέντι είχε ανάψει για τα καλά.

Η Ελευσίνα άνθισε στα ρωμαϊκά χρόνια, λόγω της δημοφιλίας των Ελευσινίων Μυστηρίων ανάμεσα στους Ρωμαίους, ειδικά τους αυτοκράτορες.

Η αποκάλυψη του ιερού της Δήμητρας μετέτρεψε την Ελευσίνα σε προορισμό παγκοσμίου βεληνεκούς. Καθώς τα παλιά σπίτια του οικισμού κατεδαφίζονταν και τα χώματα που είχαν καλύψει το Τελεστήριο

Όταν η συντηρητικότερη τάξη αποφασίζει να απεργήσει, σίγουρα κάτι δεν πάει καλά. Στις 10 Μαρτίου 1927 οι επαγγελματοβιοτέχνες κήρυξαν απεργία ως αντίδραση στην καταστρεπτική απόφαση της οικουμενικής κυβέρνησης Αλεξάνδρου Ζαΐμη

Κάθε Κυριακή πρωί, οι Τζιτζιφιές γέμιζαν από κόσμο. Εκατοντάδες ψαράδες από όλη την Αθήνα συγκεντρώνονταν για να προμηθευτούν τα απαραίτητα δολώματα και να εξασφαλίσουν μια θέση στις βενζινάκατους ή στα λεωφορεία.

Η ανεμόποδη Ίριδα ήταν η μαντατοφόρος των αθάνατων θεών του Ολύμπου. Με τα χρυσά φτερά της χυνόταν βιαστική σαν το παγωμένο χαλάζι και το χιόνι που σπρώχνει ο βοριάς για να μεταφέρει τα μηνύματα του Δία.

Από τα μέσα της δεκαετίας του 1920 η Ελευσίνα άρχισε να αλλάζει με μεγάλη ταχύτητα. Η εγκατάσταση των προσφύγων, η επιστροφή των στρατευμένων μετά το τέλος μιας δεκαετίας πολεμικών συγκρούσεων και η ανάπτυξη της βιομηχανίας.

Δεν υπήρχε ούτε λεπτό για χάσιμο. Η παραμικρή καθυστέρηση θα μπορούσε να αποβεί μοιραία για την ελευθερία των Αθηναίων, καθώς περίμεναν από στιγμή σε στιγμή την περσική επίθεση στον Μαραθώνα.

Λόγια αισιοδοξίας και εθνικής ανάτασης από τον υπουργό Γεωργίας της κυβέρνησης Ιωάννη Μεταξά τον Ιανουάριο του 1937.

Στις αρχές Ιανουαρίου 1973 ο ελληνικός Τύπος ανακοίνωσε με χαρά και περηφάνια την υπογραφή της ελληνοαμερικανικής συμφωνίας περί λιμενικών διευκολύνσεων.

Στις αρχές του 20ου αιώνα η Ελευσίνα βρισκόταν στην πρωτοπορία της βιομηχανικής ανάπτυξης. Η άφθονη (και φθηνή) γη, η διάνοιξη της διώρυγας της Κορίνθου, η σιδηροδρομική γραμμή Πειραιά-Αθήνας-Πελοποννήσου και το λιμάνι της Ελευσίνας.

Ποια εικόνα πιστεύετε ότι συνοψίζει την Ελευσίνα; Αν έπρεπε να διαλέξετε ένα αντικείμενο ως σύμβολο της πόλης, ποιο θα ήταν αυτό;

Ο κόσμος έμοιαζε να έχει τρελαθεί. Στα τέλη του καλοκαιριού του 1922 οι ελληνικές κοινότητες της Μικράς Ασίας σαρώθηκαν από το κύμα βίας που συνόδευε την προέλαση του τουρκικού στρατού προς τα παράλια.

Το φθινόπωρο του 1801 ο Άγγλος κληρικός και ενθουσιώδης ταξιδευτής Έντουαρντ Ντάνιελ Κλαρκ έφτασε στην Ελευσίνα. Σκοπός του ήταν να επισκεφτεί τον «μυστικιστικό ναό» της Δήμητρας

Δεν υπάρχουν κότες που γεννούν χρυσά αυγά, αλλά οι αγρότες του 19ου αιώνα πίστευαν ότι είχαν βρει καλύτερη λύση. Οι περισσότεροι πάλευαν με φτωχά εδάφη, μικρά τεμάχια, έλλειψη κεφαλαίων και απαρχαιωμένα εργαλεία.

Η επανάσταση ψυχορραγεί. Οι Οθωμανικές στρατιές έχουν συντρίψει κάθε αντίσταση στη Ρούμελη και βαδίζουν ενάντια των Αθηνών, το τελευταίο προπύργιο του Αγώνα στη Στερεά Ελλάδα.

Το Ερευνητικό Κέντρο «Αθηνά», η εταιρεία Mentor in Culture και η εταιρεία CITE σας προσκαλούν στην εκδήλωση παρουσίασης του έργου Pros-Eleusis την Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου στις 18:00 στην αίθουσα εκδηλώσεων του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Ελευσίνας-Δυτικής Αττικής (Χαριλάου 28, Ελευσίνα).

Όταν ο περιηγητής και γεωγράφος Παυσανίας έφυγε από την Αθήνα για την Ελευσίνα, ήξερε ότι μπορεί να αντιμετώπιζε ένα σημαντικό εμπόδιο.

Ένα φάντασμα πλανιέται στην Ελευσίνα – το φάντασμα των ναυαγίων. Πολλές υπηρεσίες και ιδιώτες έχουν εκφράσει την αποφασιστικότητά τους να ξορκίσουν αυτό το φάντασμα, αλλά χωρίς αποτέλεσμα

Η άφιξη 450 οικογενειών προσφύγων από τη Μικρά Ασία ήταν από τα πιο καθοριστικά γεγονότα στην ιστορία της Ελευσίνας, αλλά η δημιουργία μιας νέας ζωής στην Ελλάδα δεν ήταν εύκολη υπόθεση.

Στα τέλη της δεκαετίας του 1870 η Ελευσίνα (ή Λεψίνα όπως λεγόταν την εποχή εκείνη) ήταν μία μικρή παραθαλάσσια κοινότητα, η οποία είχε κτιστεί ανάμεσα στα ερείπια του παλιού και λαμπρού ιερού της Δήμητρας.

Στις 12 Δεκεμβρίου 1916 οι Αθηναίοι συγκεντρώθηκαν κατά χιλιάδες στο Πεδίο του Άρεως για να αναθεματίσουν τον Ελευθέριο Βενιζέλο.

Όταν σε υμνούν τα βατράχια χωρίς να περιμένουν φιλί σε αντάλλαγμα μάλλον έχεις καταφέρει κάτι σπουδαίο.

Αυτή είναι μία ιστορία ευκαιριών και βασάνων. Η Ελευσίνα είναι παραθαλάσσια κοινότητα και η θάλασσα έχει χαρίσει στους κατοίκους της τροφή και πλούτο.

Η υποχώρηση του ελληνικού στρατού από τα βάθη της Ανατολίας στα τέλη του καλοκαιριού του 1922 σηματοδότησε το τέλος του Ελληνισμού της Μικράς Ασίας.

Το εργοστάσιο του Κρόνου κατασκευάστηκε την περίοδο 1923-1926 με σκοπό την παραγωγή προϊόντων οινοπνεύματος, κρασιού, μελάσας και εκχυλισμάτων για τη βυρσοδεψία.

Ο Πτολεμαίος Β’ ο Φιλάδελφος αγαπούσε την πολυτέλεια. Στη διάρκεια της βασιλείας του, η αυλή των Πτολεμαίων στην Αίγυπτο γνώρισε ένα ασυναγώνιστο επίπεδο ευδαιμονίας και πλούτου. Λαμπρές πομπές με ελέφαντες, στρουθοκαμήλους και ρινόκερους περνούσαν από τους δρόμους της Αλεξάνδρειας προς τιμήν του θεού Διονύσου.

Το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου, μέσα στον αρχαιολογικό χώρο της Ελευσίνας, μοιάζει παράταιρο. Ο Άγιος Νικόλαος είναι προστάτης των ναυτικών, οπότε θα περίμενε κανείς η εκκλησία του να βρίσκεται κοντά στη θάλασσα.

Η συμμετοχή της Mentor στο Pros-Eleusis απαιτεί αρκετή προκαταρκτική εργασία. Το συγκεκριμένο project θα υλοποιηθεί με τη συνεργασία πολλών ανθρώπων με διαφορετικές δεξιότητες και επαγγελματική εμπειρία, προκειμένου να προσφέρει στην Ελευσίνα ένα οικομουσείο και την εφαρμογή, η οποία θα επιτρέπει στους επισκέπτες της πόλης να απολαύσουν τον πλούτο των ιστοριών της. Απέχουμε ακόμα αρκετούς μήνες […]

Υπάρχει μια λεπτή (αλλά σημαντική) διαφορά ανάμεσα στη μνήμη και την ανάμνηση. Η πρώτη αποτελείται από πληροφορίες που προέρχονται από προσωπικές εμπειρίες, τις οποίες συλλέγουμε και αποθηκεύουμε στον εγκέφαλό μας.

Σε έναν γυμνό βράχο, ψηλά πάνω από τον αρχαιολογικό χώρο της Ελευσίνας, βρίσκεται μια μικρή εκκλησία αφιερωμένη στην Παναγία. Το εκκλησάκι αναφέρεται για πρώτη φορά σε επιστολή του 1794, αλλά πρέπει να κατασκευάστηκε αρκετά παλιότερα.

Οι θεοί δεν κάνουν λάθη. Η πεδιάδα της Ελευσίνας αποτελούσε πηγή πλούτου για τους αρχαίους Αθηναίους.

To Pros-Eleusis φιλοδοξεί να διαφοροποιηθεί σε σχέση με τις υπάρχουσες τεχνολογικές λύσεις, αφενός υιοθετώντας την εξατομικευμένη προσέγγιση στην εμπειρία του τελικού χρήστη

Η ομορφιά του Pros-Eleusis βασίζεται στις αμέτρητες άγνωστες ιστορίες που περιμένουν τους φιλοπερίεργους ερευνητές. Οι αρχαιολογικοί χώροι, οι μεσαιωνικές εκκλησίες και τα μοντέρνα κτίρια τραβούν την προσοχή ως οικοδομήματα και πηγές πληροφοριών.

Το Pros-Eleusis είναι ένα φιλόδοξο project. Η επιτυχία βασίζεται στην καλή συνεργασία ανάμεσα σε τρεις φορείς, ο καθένας από τους οποίους θα συνεισφέρει τις ιδιαίτερες δεξιότητες και εμπειρίες του.

Εν αρχή ην ο λόφος. Και ο λόφος υψωνόταν ανάμεσα στα ερείπια του αρχαίου ιερού της Δήμητρας. Και ο τόπος ήταν γεμάτος κομμάτια μάρμαρο και αγάλματα διάσπαρτα στο χώμα, κάποια εκτεθειμένα στα στοιχεία της φύσης και άλλα άφαντα και ξεχασμένα.

Τι ακριβώς είναι το οικομουσείο; Ο όρος εμφανίστηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1970 και η πατρότητα ανήκει στον Γάλλο αρχαιολόγο και μουσειολόγο Hugues de Varine. Εκείνη την εποχή η λέξη μπορούσε να περιγράφει ένα ερασιτεχνικό μουσείο, ένα εθνικό πάρκο ή ένα κέντρο μελέτης της βιομηχανικής κληρονομιάς.

Το Pros-Eleusis (Personalized RouteS in Eleusis) είναι μία καινοτόμος προσέγγιση στον εμπλουτισμό της τουριστικής εμπειρίας. Αποτελείται από δύο σκέλη: το οικομουσείο και τη δημιουργία ενός τεχνολογικού εργαλείου, το οποίο θα προσφέρει εξατομικευμένες περιηγήσεις στον τόπο φιλοξενίας.