Ο Τιτανικός στην Ελευσίνα

Ένα φάντασμα πλανιέται στην Ελευσίνα – το φάντασμα των ναυαγίων. Πολλές υπηρεσίες και ιδιώτες έχουν εκφράσει την αποφασιστικότητά τους να ξορκίσουν αυτό το φάντασμα, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Η θάλασσα της Ελευσίνας παραμένει ένα νεκροταφείο παλαιών πλοίων και η ακτή είναι σημαδεμένη από τα σκουριασμένα κουφάρια τους. Τόσα πολλά ναυάγια έχουν να δουν οι Ελευσίνιοι από εκείνη τη μοιραία μέρα του Σεπτεμβρίου του 480 π.Χ., όταν ο περσικός στόλος γνώρισε τη συντριβή στη ναυμαχία της Σαλαμίνας. Τότε, τα τσακισμένα πλοία ήταν σύμβολο του θριάμβου της ελευθερίας. Σήμερα αποτελούν μία θλιβερή υπόμνηση αδιαφορίας και περιβαλλοντικής υποβάθμισης.

Οι κανόνες

Θεωρητικά, υπάρχουν κανόνες που διέπουν την παρουσία των ναυαγίων. Στο μέσο του κόλπου της Ελευσίνας υπάρχουν τρεις επίσημες ζώνες ελλιμενισμού παροπλισμένων σκαφών με συνολική χωρητικότητα 250 πλοίων, τα οποία σχηματίζουν ομάδες καραβιών δεμένων με την πλώρη και την πρύμνη εναλλάξ, ώστε οι γειτονικές άγκυρες να βρίσκονται πάντοτε σε αντίθετη πλευρά. Αυτές οι ζώνες βρίσκονται υπό την εποπτεία του Υπουργείου Ναυτιλίας, του Λιμενικού Σώματος και του Οργανισμού Λιμένος Ελευσίνας.

Ο κόλπος της Ελευσίνας έγινε πολύ δημοφιλής τη δεκαετία του 1980, στη διάρκεια ενός κύματος απόσυρσης πλοίων που οδήγησε στην εγκατάλειψη πάνω από 670 καραβιών σε κόλπους και όρμους σε όλη την Ελλάδα. Το καλοκαίρι του 1983 υπήρχαν 426 πλοία στην Ελευσίνα και, σύμφωνα με μαρτυρίες της εποχής, ήταν δυνατό να «περπατήσει κανείς από τον Σκαραμαγκά μέχρι την Κόρινθο χωρίς να βρέξει τα πόδια του πατώντας από καράβι σε καράβι».

Ουδέν μονιμότερον του προσωρινού

Ο παροπλισμός υποτίθεται πως είναι μία προσωρινή λύση στο πρόβλημα διαχείρισης ενός ζημιογόνου σκάφους. Στόχος είναι, είτε το πλοίο να επιστρέψει στην ενεργό υπηρεσία ή να πωληθεί ή να σταλεί για ανακύκλωση. Στην περίπτωση της Ελευσίνας, όμως, υπάρχουν πολλά σκαριά που δεν απομακρύνθηκαν ποτέ. Ο ακριβής αριθμός ποικίλει ανά περιόδους, φαίνεται όμως ότι υπάρχουν τουλάχιστον τριάντα ναυάγια (πολλά από τα οποία είναι επικίνδυνα και βλαβερά) και άλλα τόσα παροπλισμένα πλοία, τα οποία σκουριάζουν και απελευθερώνουν ένα τρομερό μείγμα από επιβλαβή χημικά στο περιβάλλον. Η θάλασσα της Ελευσίνας έχει μετατραπεί σε νεκροταφείο διάσημων και διαβόητων καραβιών, οι ιδιοκτήτες των οποίων, είτε χρεοκόπησαν, είτε έχουν προβλήματα με το νόμο. Ανάμεσα σε όλα αυτά τα πλοία, υπάρχει ένα του οποίου η ιστορία ξεχωρίζει.

Ανελκύστε τον Τιτανικό … στην Ελευσίνα

Το Santa Rosa ναυπηγήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1930 και εκτελούσε δρομολόγια από τη Νέα Υόρκη στο Σιάτλ προτού μεταφερθεί σε κρουαζιέρες στην Καραϊβική. Στη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου χρησιμοποιήθηκε ως μεταγωγικό και επέστρεψε στην Καραϊβική το 1947. Το 1961 πουλήθηκε στον Χαράλαμπο Τυπάλδο, ο οποίος το μετονόμασε σε Αθήναι και το έβαλε σε γραμμές της Μεσογείου και της Μαύρης Θάλασσας. Η πολιτική της «Ατμοπλοΐας Τυπάλδου» βασιζόταν στην αγορά μεταχειρισμένων πλοίων από το εξωτερικό και τη μετατροπή τους σε επιβατηγά, αλλά το ναυάγιο του F/B Ηράκλειον το 1966 με πάνω από 200 νεκρούς επιβάτες και πλήρωμα αποδείχτηκε καταστροφική για την εταιρεία. Οι κυβερνητικοί έλεγχοι απέδειξαν ότι τα περισσότερα από τα δεκαπέντε πλοία του Τυπάλδου δεν πληρούσαν τους κανόνες ασφαλείας και κατασχέθηκαν. Το Αθήναι ήταν ένα από τα τρία καράβια που παρέμεινε στα χέρια της εταιρείας, αλλά σύντομα έγινε προσπάθεια να πουληθούν και αυτά. Καθώς δεν βρέθηκε αγοραστής, το Αθήναι παροπλίστηκε.

Σε αυτή την κατάσταση της πλήρους εγκατάλειψης τράβηξε την προσοχή παραγωγών από το Χόλιγουντ, οι οποίοι αναζητούσαν ένα πλοίο για τον ρόλο του ομώνυμου πλοίου στην ταινία του 1980 «Ανελκύστε τον Τιτανικό», βασισμένη στο τρίτο μυθιστόρημα του Clive Cussler. Η αδιαφορία είχε μετατρέψει το Αθήναι σε ιδανικό πρωταγωνιστή για εκείνες τις σκηνές της ταινίας, που αναφέρονταν σε ένα επιβατηγό πλοίο που έχει παραμείνει στον βυθό του Ατλαντικού για επτά δεκαετίες. Το γεγονός ότι οι εσωτερικοί χώροι και ο εξοπλισμός θύμιζε τα υπερωκεάνια της Εδουαρδιανής περιόδου ήταν ένα πρόσθετο κέρδος. Οι παραγωγοί διεκδίκησαν και κέρδισαν στα ελληνικά δικαστήρια την κηδεμονία του πλοίου για τη διάρκεια των γυρισμάτων.

Χρειάστηκαν $250,000 για να μεταμορφωθεί το Αθήναι στον Τιτανικό. Οι παραγωγοί πρόσθεσαν μία ξύλινη κατασκευή στην πρύμνη και μία τεράστια δεξαμενή νερού πίσω από το φουγάρο προκειμένου να πλημμυρίσουν τα σαλόνια των επιβατών για μία από τις σκηνές της ταινίας. Στη συνέχεια δαπάνησαν μερικές χιλιάδες δολάρια για να προσλάβουν τέσσερα ρυμουλκά που μετακίνησαν το πλοίο σε μία προβλήτα του Πειραιά για τα γυρίσματα. Περιπολικά της αστυνομίας της Νέας Υόρκης και Έλληνες φαντάροι ντυμένοι με νεοϋορκέζικα ρούχα μετέτρεψαν τον Πειραιά στην αμερικάνικη μεγαλούπολη. Η λέξη Τιτανικός προστέθηκε στην πλώρη και οι ηθοποιοί έπαιξαν τις σκηνές τους στο σκουριασμένο εσωτερικό του Αθήναι. Όταν τα γυρίσματα ολοκληρώθηκαν, το πλοίο επέστρεψε στον κόλπο της Ελευσίνας όπου παρέμεινε να σκουριάζει μέχρι το 1989, οπότε και μεταφέρθηκε στο διαλυτήριο πλοίων του Αλιάγα, βόρεια της Σμύρνης στην Μικρά Ασία.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Σχετικά άρθρα


The flowers of Magoula

As far as the inhabitants were concerned, there was no doubt about it: Magoula was the “preeminent village” of the Thriasian Plain, a “beautiful and good girl” full of flowers. Times have changed and with them the old village. Its story, however, remains written on the walls of its stone houses.

Μαγούλα η λουλουδιασμένη

Για τους κατοίκους της δεν υπήρχε αμφιβολία: η Μαγούλα ήταν το «πρώτο χωριό» του Θριασίου, μία «ωραία και καλή κοπέλα» γεμάτη λουλούδια. Οι καιροί άλλαξαν και μαζί τους άλλαξε και το παλιό χωριό. Η ιστορία του, όμως, παραμένει γραμμένη στους τοίχους των πετρόκτιστων σπιτιών του.

Η Μεσοσπορίτισσα στην Ελευσίνα

Το δεύτερο απαγορευτικό (ή lockdown) έβαλε στον πάγο πολλά σχέδια, υπάρχουν όμως δύο πράγματα που δεν θα σταματήσουν να μεγαλώνουν όσο καιρό κι αν μείνουμε μέσα: τα μαλλιά μας και τα δημητριακά που σπέρνουν οι γεωργοί. Και για τις μεν τρίχες οι περισσότεροι είμαστε στο έλεος του κατ’ οίκον αυτοσχεδιασμού, για τη σπορά όμως διαθέτουμε […]